Goodbye 2013

10 άλμπουμ του 2013 που πρέπει να ακούσετε

      Δύσκολος μήνας ο Δεκέμβριος και δυστυχώς μόνο ένα review. Κατάφερα όμως να ξεκλέψω λίγο χρόνο τώρα που είναι γιορτές για μια λίστα με τις 10 αγαπημένες μου κυκλοφορίες για το 2013 που νομίζω αξίζει τον κόπο να τους ρίξετε και εσείς μια ματιά ή μάλλον καλύτερα μια ακρόαση. Without further ado λοιπόν ας ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση!!!

10. Artic Monkeys - AM

    Οι Artic Monkeys με την κυκλοφορία του ΑΜ, ίσως την καλύτερη κυκλοφορία τους μέχρι στιγμής, αποδεικνύουν ότι είναι μια μπάντα που δεν μπορεί κανείς εύκολα να την κατατάξει σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, δεν τους χωράνε τέτοια πλαίσια. Εξελίσσονται και ωριμάζουν και έχουμε πολλά να δούμε ακόμα από τους Artic Monkeys που δικαίως θεωρούνται από μια από τις σημαντικότερες βρετανικές μπάντες αυτή τη στιγμή.

     

9. Potergeist - Swampires

     Πρόκειται για ένα ελληνικό συγκρότημα με βάση την Αθήνα που υπάρχει ήδη από το 2004 και ορίζουν τον ήχο τους ως swamp metal. Το swampires είναι η τρίτη τους δισκογραφική δουλεία. Με βρώμικο ( με την καλή έννοια) και δυνατό ήχο οι Potergeist ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα. Πολύ προσεγμένη δουλειά σε επίπεδα εξωτερικού, είναι πολύ θετικό να υπάρχουν τέτοιες μπάντες στην εγχώρια μουσική σκηνή. Όποτε σας δοθεί η ευκαιρία να τους δείτε live μην την χάσετε.

8. Stone Sour - The House Of Gold And Bones Part 2

    Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του part 1 είχαμε την συνέχεια και την ολοκλήρωση του concept άλμπουμ των Stone Sour, House Of Gold And Bones. Τα δύο άλμπουμ ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο και αυτό φαίνεται αφού το part 2 έχει πολλές αναφορές στο part 1 τόσο στους στίχους όσο και στις μελωδίες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι επαναλαμβάνεται αλλά δένει όμορφα και αρμονικά τα δυο κομμάτια. Οι Stone Sour με το πέμπτο άλμπουμ τους παραμένουν σταθεροί στις αξίες τους.

7. Alter Bridge - Fortress

     Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν είχα ;ασχοληθεί ιδιαίτερα με τους Alter Bridge. Παρόλα αυτά η τέταρτη δισκογραφική δουλεία της τετραμελής μπάντας από το Ορλάντο με κράτησε καθηλωμένη από το πρώτο λεπτό του Cry of Achilles μέχρι και το τελευταίο του ομώνυμου Fortress. Εξαιρετική δουλειά του Myles Kennedy στα φωνητικά αλλά και του Mark Tremonti στην κιθάρα, αυτό όμως δεν υπονοεί ότι οι Brian Marshall και Scott Phillips στο μπάσο και ντραμς αντίστοιχα είναι αμελητέοι.

6. Sound City - Reel To Reel

 
      To Reel To Reel είναι το soundtrack του μουσικού ντοκιμαντέρ Sound City που αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Dave Grohl. Έχει να κάνει με το στούντιο ηχογράφησης στο Λος Άντζελες και την διάσημη τότε κονσόλα  Neve 8028 με την οποία είχε ηχογραφηθεί ανάμεσα σε πολλά άλλα και το Nevermind. Αυτό που κάνει αυτόν τον δίσκο τόσο ξεχωριστό είναι η ποικιλομορφία του. Μέσα στα 11 κομμάτια και 55:31 λεπτά που διαρκεί συναντάμε ονόματα όπως ο Trent Reznor, σχεδόν όλα τα μέλη των Foo Fighters, Josh Homme, Corey Taylor, Stevie Nicks και Paul McCartney Καλλιτέχνες σπουδαίοι στο είδος τους, ο καθένας βάζει την δική του πινελιά και απογειώνει αυτό το άλμπουμ. Εκτός από το δίσκο προσωπική μου γνώμη είναι να δείτε και το ντοκιμαντέρ.

5. Heaven's Basement - Filthy Empire

 
     Όταν άκουσα τυχαία ένα τραγούδι των Heaven´s Basement ήταν αρκετό να με κάνει να θέλω να τους μάθω λίγο καλύτερα. Αυτό όμως που δεν περίμενα με τίποτα ήταν ότι το Filthy Enpire είναι η πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω ένα τόσο καλοδουλεμένο ντεμπούτο άλμπουμ, πράγμα που με κάνει να σκέφτομαι : αν αυτό είναι το ξεκίνημα τι θα επακολουθήσει; Σίγουρα σπουδαία πράγματα. Μια μπάντα που πραγματικά αξίζει ο κόπος να της δώσετε μια ευκαιρία. Δεν θα απογοητευτείτε.

4. Monkey3- The 5th Sun

     Το μόνο που έχω να πω για το 5th Sun είναι να επαναλάβω μια φράση που είχα γράψει στο review που έκανα όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος. "το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αφού κέρδισαν εμένα που δεν έχω αδυναμία στα instrumental κομμάτια και  τα μεγάλα tracks συνήθως με κουράζουν, σίγουρα θα κερδίσουν και εσάς." Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική εδώ .

3. Twenty one Pilots - Vessel

    Ίσως το outsider της λίστας. Οι Twenty one pilots είναι ένα είδος από μόνοι τους αφού συνδυάζουν στοιχεία από indie rock, electonica, rap rock και electronic hip hop. Δύσκολος και πολύπλευρος συνδυασμός θα πουν πολλοί και θα χουν δίκιο. Δεν είναι μια μπάντα που μπορούν να την ακούσουν όλοι με την ίδια ευχαρίστηση. Πρέπει κάποιος να ακούσει το Vessel με ανοιχτό μυαλό που δεν καταλαβαίνει από ταμπέλες και είδη, απλά ακούει καλή μουσική. Το Vessel είναι ο πιο φρέσκος, ξεχωριστός και πρωτότυπος ήχος που έχω ακούσει εδώ και καιρό. 

2. Queens Of The Stone Age - ...Like Clockwork

     6 χρόνια μετά το Era Vulgaris  οι Queens Of The Stone Age επιστρέφουν δυναμικά με το ...LIke Clockwork. Σκοτεινό, βαρύ αλλά και συγχρόνως σέξι κατά κάποιο τρόπο, ένας δίσκος που σίγουρα δεν είναι για να σου ανεβάσει την διάθεση αλλά θα σε κάνει να ταξιδέψεις, να προβληματιστείς και να μη βαρεθείς λεπτό. Θα σε ρουφίξει μέσα στην δίνη του. Με συνεργασίες όπως Elton John, Trent Reznor, Jake Shears, Dave Grohl και Alex Turner και υποψήφιο για καλύτερο rock άλμπουμ για τα Grammy του 2013 δεν μπορώ να πω αν είναι ο καλύτερος δίσκος των Queens Of The Stone Age μέχρι στιγμής, σίγουρα όμως είναι ο πιο "ώριμος" τόσο από άποψη σύνθεσης όσο και στιχουργικά.

1. Clutch - Earth Rocker

     Δίσκος της χρονιάς δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το Earth Rocker των Clutch. Μια μπάντα που με κάθε της κυκλοφορία όλο και καλύτερη γίνεται. Δεν έχω πραγματικά τίποτα αρνητικό να πω για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Το ακούς με μια ανάσα. Κάθε κομμάτι έχει την δικιά του οντότητα και θέση στο δίσκο, κανένα δεν ξεχωρίζει και κανένα δεν είναι εκεί για να γεμίσει κενά αλλά για να δέσει και να αναδείξει το σπουδαίο σε σύνολο Earth Rocker.  Ότι άλλο και να πω νομίζω ότι θα ήταν περιττό.άλλωστε μας το απέδειξαν και οι ίδιοι οι Clutch το καλοκαίρι που μας πέρασε στο live τους.

    Αυτά από μένα για το 2013.
 Καλές γιορτές και Καλή χρονιά.
Το 2014 να είναι δημιουργικό και κυρίως γεμάτο καλές μουσικές γιατί όπως είπε και ο Νίτσε ; "Χωρίς τη  μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος."

Bad Religion - Christmas Songs

Bad Religion - Christmas Songs

     Μιας και μπήκε ο Δεκέμβριος και ξεκίνησε επισήμως η περίοδος των Χριστουγέννων είπα να μπω και γω στο κλίμα με το καινούριο δίσκο των Bad Religion, Christmas Songs, λίγο καθυστερημένα βέβαια μιας και το άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει ήδη από τις 29 Οκτωβρίου (αλλά έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήμουν απ τους ανθρώπους που τους πιάνει η τρέλα των Χριστουγέννων απ τις αρχές Νοέμβρη.)
Κυκλοφόρησε από την Epitaph Records, συμπεριλαμβάνει 9 κομμάτια όλα κι όλα και η συνολική διάρκειά του δεν ξεπερνά τα 20 λεπτά (19.09 για την ακρίβεια)
     Συγκεκριμένη αναφορά σε κάθε τραγούδι ξεχωριστά δεν θεωρώ πως υπάρχει λόγος να γίνει μιας και λίγο πολύ όλοι τα ξέρουμε, αφού ουσιαστικά πρόκειται για έναν δίσκο με διασκευές γνωστών χριστουγεννιάτικων τραγουδιών με εξαίρεση το τελευταίο "American Jesus" που είναι ένα απ τα πιο γνωστά τραγούδια της μπάντας σε remix Andy Wallace.

     
     Οι Βad Religion (πόσο ειρώνικο είναι μια μπάντα με όνομα Bad Religion να τραγουδούν κάλαντα για την γέννηση του Χριστού.) δεν κάνουν απλά διασκευή στα πολύ γνωστά αυτά τραγούδια δίνοντας τους ένα punk-rock  ύφος αλλά τα φέρνουν στα δικά τους μέτρα. Με λίγα λόγια αν εξαιρέσουμε το περιεχόμενο των στίχων, ο ήχος που φτάνει στα αυτιά μας είναι ξεκάθαρα Bad Religion με δυνατά drums, κιθαριστικά riff ακόμα και μίνι κιθαριστικά σόλο.

   

     Το tracklist είναι το εξής:

1. Hark! The herald angels sing
2. O come all ye faithfull
3. O come, O come Emmanuel
4. White Christmas
5. Little drummer boy
6. God rest ye merry gentlemen
7. What child is this?
8. Angels we have heard on high
9. American Jesus ( Andy Wallace remix)

     Ένας ευχάριστος δίσκος για όσους έχουν βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια τραγούδια κάθε χρόνο ή για όσους θέλουν να μπουν στο πνεύμα των γιορτών με τον δικό τους τρόπο. Όμως το σημαντικότερο όλων είναι πως 20% από τα κέρδη των πωλήσεων του συγκεκριμένου άλμπουμ θα δοθούν  στον οργανισμό SNAP (Survivors Network of those Abused by Priests) . Κάντε λοιπόν την καλή σας πράξη για φέτος και τρέξτε να αγοράσετε το Christmas Songs, και εσείς θα το ευχαριστηθείτε και θα βοηθήσετε όσους έχουν ανάγκη από βοήθεια. No excuses!! GO GET IT!!!

Καλές γιορτές everyone!!! 
.

Monkey3 - The 5th Sun

Monkey3 - The 5th Sun

      Ευτυχώς ή δυστυχώς γνώρισα την τετραμελή μπάντα των ελβετών Monkey3 από αυτή τη δισκογραφική τους δουλεία, η οποία είναι η τέταρτη κατά σειρά, περιέχει εφτά μόλις κομμάτια και κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου από την Napalm Records.  Για όσους δεν τους γνωρίζουν (όπως και γω μέχρι πρόσφατα) πρόκειται  μια μπάντα που κινείται σε psychedelic/ progressive/stoner ήχους με πάντα ορχηστρικά κομμάτια.

     Όπως και το The 5th Sun έκανα και γω την αρχή ακούγοντας κατά τύχη μια edited version του Icarus. Η εκδοχή που συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ ξεπερνά κατά λίγο τα 14 λεπτά και είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου. Παρόλα αυτά τα 14 και κάτι λεπτά μοιάζουν να μην είναι αρκετά. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου κατά τη γνώμη που σε βάζει απ την αρχή στο νόημα και σου δείχνει τι έχεις να περιμένεις από το υπόλοιπο άλμπουμ, Το πρώτο ενάμιση σχεδόν λεπτό αν μπορούσα να το παρομοιάσω με κάτι θα έλεγα ότι είναι ένας προθάλαμος που με  ατμοσφαιρίκο ήχο σε βάζει στο κομμάτι και σου κινεί την περιέργεια πως θα εξελιχθεί, και  μετά.. the magic begins... μια εξαιρετική σύνθεση με δυνατές κιθάρες και synths που σε κατακλύζουν και σε παρασέρνουν στο ταξίδι του Ικάρου.

      Ακολουθεί επάξια το Circles που και αυτό σαν τον προκάτοχό του ξεκινάει αργά και ατμοσφαίρικα αλλά αργά και σταδιακά δυναμώνει. Μοιάζει σχεδόν σαν δύο ξεχωριστά κομμάτια που έχουν γίνει ένα αλλά η μετάβαση είναι τόσο καλή και δεμένη, σχεδόν φυσική.

     Τρίτο στη σειρά βρίσκουμε το Birth Of Venus, το πιο heavy track  του δίσκου. Αργό  αλλά δυνατό σε κάνει από την πρώτη στιγμή να κάνεις ,θες δε θες, heaadbanging  με το ρυθμό.

     Το Pintao στη συνέχεια, σε ταξιδεύει και αυτό σε μια sci-fi/ περιπέτεια, στο σκοτάδι του διαστήματος, όπως σκοτεινό είναι και το ίδιο το κομμάτι, με διαστημόπλοια να μάχονται σε ένα διαγαλαξιακό πόλεμο.(τουλάχιστον εκεί ταξίδεψε εμένα. εσάς άραγε που θα σας βγάλει;)
     Συνεχίζουμε και ανεβάζουμε ρυθμούς με το Once we were που ακολουθεί τη δομή του υπόλοιπου άλμπουμ. Από τα πιο δυνατά κομμάτια του άλμπουμ αλλά σου δίνει την ευκαιρία να πάρεις μια ανάσα από τη μέση και μετά που χαμηλώνει ο ρυθμός και σε προετοιμάζει να υποδεχτείς το Circles και να προετοιμαστείς για την ολοκλήρωση του δίσκου που έρχεται με το bonus track The Ship που στα μόλις πεντέμιση λεπτά συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία του δίσκου σαν μια μικρή ανακεφαλαίωση.

     Κλείνοντας λοιπόν το μόνο που έχω να πω είναι ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο, δεμένο και καλοδουλεμένο. Όσοι γνωρίζετε τώρα τους Monkey3 θα τους μάθετε κάτω από τις καλύτερες προυποθέσεις και το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αφού κέρδισαν εμένα που δεν έχω αδυναμία στα instrumental κομμάτια και  τα μεγάλα tracks συνήθως με κουράζουν, σίγουρα θα κερδίσουν και εσάς. είναι μια δουλεία που δεν πρέπει να χάσετε. Αγοράστε το, πατήστε το play και μετά απλά sit back, relax and enjoy!!

Seether 2002 - 2013

Seether 2002- 2013

       Όπως μπορεί να καταλάβει εύκολα κάνεις από τον τίτλο,η καινούρια κυκλοφορία των Seether είναι ένα best of  άλμπουμ αλλά όχι μόνο.... Πρόκειται για ένα διπλό cd που στο πρώτο έχουμε τα καλύτερα single της μπάντας συγκεντρωμένα από τα 5 στούντιο άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, ενώ το δεύτερο αποτελείται από  δύο ολοκαίνουρια track, τρία soundtracks, τρία κομμάτια από b-sides, τρία demo και ένα cover. Κυκλοφόρησε στις 29 Οκτωβρίου από την Wind Up Records.

      Για τα κομμάτια του πρώτου cd τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Δεκαπέντε single τοποθετημένα με χρονολογική σειρά από το Disclaimer μέχρι και το Holding Onto Strings Better Left To Fary, και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια  να και το tracklist :

1. Fine Again
2. Driven Under
3. Gasoline
4. Broken (ft Amy Lee)
5. Remedy
6. Truth
7. The Gift
8. Fake It
9. Rise Above This
10. Breakdown
11. Careless Whisper
12. Country Song 
13. Tonight
14. No Resolution
15. Here And Now

      Και κάπως έτσι περνάμε κιόλας στο δεύτερο cd του άλμπουμ. Πρώτο κομμάτι και το μόνο cover είναι το Seether, διασκευή από τις Veruca Salt. Είναι το κομμάτι από το οποίο η μπάντα πήρε το όνομα της. Ένα τραγούδι που μιλάει, όπως είπε ι ίδια η  J, Louise σε μια συνέντευξη, για τις εκρήξεις θυμού της, τις οποίες τις αντιμετώπιζε σαν να είναι ένα τρίτο πρόσωπο, η Seether. Ένα αξιοπρεπές cover που οι Seether του έδωσαν περισσότερη ένταση και το έφεραν στα μέτρα τους.

       Ακολουθούν τα δύο καινούρια κομμάτια Safe To Say I've Had Enough και Weak. Και τα δύο τραγούδια ακολουθούν τον γνωστό ήχο των Seether, δίνουν την αίσθηση από παλιότερες δουλείες όπως το Disclaimer II, δεν είναι κάτι καινούριο ή "φρέσκο" χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλά.

       Στη συνέχεια βρίσκουμε το Out Of My way, το οποίο υπήρχε στον δίσκο Disclaimer II αλλά και στο soundtrack της ταινίας Freddy Vs Jason.

      Ακόμα ένα soundtrack στην συνέχεια που πιθανόν οι fan των Superhero ταινιών να γνωρίζουν. Πρόκειται για το Hang On, που υπήρχε στο soundtrack του Daredevil αλλά και στον δίσκο Disclaimer II επίσης.

     Τα επόμενα τρία κομμάτια είναι από b-sides. Το Blister και το Innocence από το Karma & Effect και το Let Me Go που δεν περιλαμβάνεται σε κάποιο άλμπουμ αλλά στο single του Remedy.

     Ένατο track, τρίτο και τελευταίο soundtrack για το 2002-2013 είναι το No shelter, το οποίο είχε συμπεριληφθεί στην  πολύ γνωστή τηλεοπτική σειρά NCIS και συγκεκριμένα στο επεισόδιο με τίτλο Dead Reckoning αλλά και ως bonus track στο άλμπουμ Finding Beauty In Negative Spaces.

     Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με τρία ακυκλοφόρητα ως τώρα demo. Πρώτο είναι το Burn The Bridges, το οποίο ξεκινάει σιγά αλλά από τη μέση και μετά έχει δυνατά screaming φωνητικά, που κορυφώνονται στο τέλος του κομματιού, στα οποία δεν μας έχουν συνηθίσει οι Seether ( τουλάχιστον όχι σε τέτοια έκταση).

     Το Butterfly With Teeth με το πρώτο άκουσμα φέρνει στο μυαλό μια πρώιμη εκδοχή του Pass Slowly, του λείπει όμως η ένταση και το συναίσθημα που είχε το συγκεκριμένο κομμάτι. Πρόκειται ουσιαστικά για μια χαμηλών τόνων μπαλάντα.

      Τελευταίο track, Melodius, ακριβώς αυτό που λέει και ο τίτλος του, μια μελωδική μπαλάντα με την φωνή του Shaun Morgan να γλυκαίνει όσο ποτέ άλλοτε. 

Γενικά ο δίσκος 2002-2013 είναι ένα καλό best of με αρκετά ενδιαφέροντα extras όπως demos, και soundtracks. Μια καλή συλλογή για όσους ξέρουν ήδη τους Seether και μια καλή ευκαιρία για όσους θα τους μάθουν τώρα, αφού έχει συγκεντρωμένα μερικά από τα καλύτερα κομμάτια τους στην μέχρι τώρα πορεία τους, αν και προσωπικά μου λείπουν κομμάτια όπως το Walk Away Form The Sun ή το Plastic Man που θα έπρεπε να περιλαμβάνονται.

Pearl Jam - Lightning Bolt

     Το δέκατο στούντιο άλμπουμ των Pearl Jam είναι γεγονός. Η αναμονή των τεσσάρων ετών από την κυκλοφορία του Backspacer τελείωσε επιτέλους αν και ομολογουμένως δεν είχαν αφήσει το κοινό τους παραπονεμένο τόσο καιρό αφού είχαμε την κυκλοφορία 2 live άλμπουμ αλλά και το πολύ καλό documentary 20. Η καινούρια τους δουλειά τιτλοφορείτε LIghtning Bolt, περιέχει 12 κομμάτια και κυκλοφόρησε στις 14 Οκτωβρίου από την Monkeywrench Records/Republic Records μέσω της Universal Music υπό την παραγωγή του Brendan O'Brien.

Για να τα δούμε πιο αναλυτικά λοιπόν
     Εναρκτήριο τραγούδι είναι το Getaway. που μας ξυπνάει από τον λήθαργο των περασμένων τεσσάρων χρόνων και μας δηλώνει ευθαρσώς ότι οι Pearl Jam είναι εδώ και συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά το ίδιο καλά ακόμα και  σχεδόν είκοσι χρόνια μετά. Είναι οι παλιοί καλοί Pearl Jam αλλά new and improved.
     Mind Your Manners, είναι το πρώτο single από το Lightning Bolt και έχει κυκλοφορήσει ήδη από τις 11 Ιουλίου σε digital μορφή για να μας δώσει μια γεύση για όσα θα ακολουθούσαν, αν και δεν είναι αντιπροσωπευτικό του δίσκου καθώς είναι το πιο δυνατό κομμάτι με πασιφανής επιρροές από punk rock. Σύμφωνα με τον McCready (κιθάρα) είναι η δική του προσπάθεια να κάνει ένα τραγούδι βασισμένο στα ακούσματα του από Dead Kennedys.

     Συνεχίζουμε με το My Father's son. Ίσως ένα από τα αγαπημένα μου track του δίσκου αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις μόνο ένα τραγούδι από το Lighning Bolt. Έντονος και γρήγορος ρυθμός που σε παρασέρνει και ευρηματικοί στίχοι.
     Ακολουθεί το Sirens, ένα από τα δυο κομμάτια του δίσκου που έχει κυκλοφορήσει και βίντεο. Μια power ballad που κερδίζει τις εντυπώσεις και είναι ίσως το "χιτ" του δίσκου με ένα πολύ μελωδικό κιθαριστικό σόλο από τον McCready και τη φωνή του Vedder να σε ταξιδεύει.

     Επόμενο στη σειρά το ομότιτλο Lightning Bolt που από τις πρώτες κιόλας νότες σε κάνει να κουνάς το πόδι σου με το ρυθμό.Ξεκινάει σιγά σιγά και σε κρατάει σε όλη τη διάρκεια μέχρι που κορυφώνεται. Άλλο ένα δείγμα των Pearl Jam που ξέρουμε 20 χρόνια τώρα.
     Έκτο στο tracklist βρίσκουμε το Infallible. Δυνατό κομμάτι τόσο σε ρυθμό όσο και σε ερμηνεία. Ένα από αυτά τα τραγούδια που αγαπάμε να τραγουδάμε με όλη μας τη δύναμη συνήθως κρυφά και κρατώντας μια βούρτσα μπροστά από τον καθρέφτη.
     Οι ρυθμοί πέφτουν πολύ στο Pendulum. Ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, σχεδόν καταθλιπτικό θα μπορούσε να πει κανείς και ως επί το πλείστον είναι αυτού του είδους τα κομμάτια που μιλάνε πιο πολύ στην "ψυχή" μας και γίνονται αγαπημένα με το πέρασμα του χρόνου. Τραγούδι που αρχικά προοριζόταν για το Backspacer αλλά του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία τέσσερα χρόνια μετά.
     Στο Swallowed Whole ίσως βρίσκουμε την πιο δυνατή και καλή ερμηνεία του Vedder σε όλο το άλμπουμ. Το μόνο αρνητικό είναι ότι το σόλο του McCready τελειώνει πολύ γρήγορα και μένουμε φωνάζοντας more! more! more!

     Συνεχίζουμε με το Let The Records Play με επιρροές country και μια υποψία  stoner. Πολύ καλή κιθάρα και πεντακάθαρο μπάσο. Δεν το λες αδιάφορο αλλά δε νομίζω ότι είναι από τα κομμάτια του άλμπουμ που θα σου μείνουν.
     Το Sleeping By Myself οι πιο πολλοί πιθανόν να το αναγνωρίσετε αφού υπήρχε στο σόλο άλμπουμ του Vedder Ukalele Songs που κυκλοφόρησε το 2011. Στο Lightning Bolt είναι μεγαλωμένο και προσαρμοσμένο για full band. Είναι μια εξέλιξη σίγουρα προς το καλύτερο καθώς κρατάει την αίσθηση της πρώτης εκτέλεσης και την εμπλουτίζει.
     Λίγο πριν το τέλος, με ήχο από 90's συναντάμε το Yellow Moon. Ένα τραγούδι που σίγουρα δε λες κακό αλλά σε σύγκριση με το υπόλοιπο Lightning Bolt πιθανόν το πιο αδύναμο κομμάτι.
      Με τους τόνους να έχουν ήδη πέσει από το Yellow Moon το άλμπουμ ολοκληρώνεται με το Future Days. Ένα καθαρό love song σε ακουστική εκτέλεση που σίγουρα αφήνει καλύτερες εντυπώσεις από το Yellow Moon.

      Σε γενικές γραμμές πρόκειται για έναν καλά δεμένο δίσκο αφού κανένα κομμάτι δε μοιάζει ξέχωρο ή κακό .Ένας δίσκος που θα αργήσεις να τον βαρεθείς και αξίζει να υπάρχει στη δισκοθήκη σου. Οι Pearl Jam ακόμα και σήμερα εκπροσωπούν επάξια την διάσημη μουσική σκηνή του Seattle και κρατάνε όλα τα στοιχεία που τους κάνουν τόσο μεγάλη και καλή μπάντα.  Αν σας άρεσε το Backspacer τότε θα αγαπήσετε το Lightning Bolt.
   
      

And that's how it all begins....

     Μετά από πολύ σκέψη και κουβέντα  για την δημιουργία αυτού του  blog η μόνη λογική απάντηση έμοιαζε να είναι  why not? Αφού κάνω που κάνω review  κάθε καινούριου δίσκου που ακούω μες το κεφάλι μου γιατί να μην το μοιραστώ και με τους άλλους ; Καθαρά λοιπόν από άποψη ακροατή και για όσους είναι  music freaks όπως εγώ που δεν μπορούν να διανοηθούν να φύγουν απ' το σπίτι χωρίς το mp3  ή υπολογίζουν την ώρα σύμφωνα με το πόσα τραγούδια έχουν ακούσει it's the right place to be!!!
      Χρειάστηκε επίσης πολύ σκέψη για το ποίο θα ναι το πρώτο μου review γι αυτό είπα να ξεκινήσω με κάτι ή κάποιον που ξέρω πολύ καλά ( δισκογραφικά τουλάχιστον)
     Πρώτο review  λοιπόν  Sons Of The Sea

     Για όσους το έχετε ήδη ακούσει ξέρετε πολύ καλά ότι πρόκειται για το νέο  project του Brandon Boyd (frontman των Incubus) μαζί με τον χρόνια συνεργάτη του και παραγωγό Brendan O' Brien όπου ο Boyd αναλαμβάνει εκτός από τα φωνητικά και το στιχουργικό κομμάτι, ενώ ο O´Brien  όλα τα υπόλοιπα πέρα από τα drums που παίζει ο Josh Freese. Πρόκειται για ένα ομότιτλο άλμπουμ που αποτελείται από δέκα κομμάτια και κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου από την Avow Records.

     Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να κάνεις την πρώτη ακρόαση αυτού του άλμπουμ μ' ανοιχτό μυαλό καθώς σε γενικές γραμμές είναι ένας ήχος στον οποίο δεν μας έχει συνηθίσει ο  Boyd . Σίγουρα αυτοί που θα "δυσκολευτούν" περισσότερο είναι οι φαν των incubus και ιδιαίτερα οι φαν από τις πρώτες τους δουλείες ( Fungus Amongus, S.C.I.E.N.C.E κτλ) αφού αρκετά από τα κομμάτια μπορούν να χαρακτηριστούν και ως ποπ.. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα....

     Πρώτο κομμάτι του άλμπουμ είναι το Jet Black Crow, πολύ καλή αρχή με ένα απ τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ κατά τη γνώμη μου. Ενδιαφέρον με αρκετές και ευχάριστες εναλλαγές και απολαυστικά φωνητικά από των Boyd . Θα το "εγκρίνουν" οι παλιοί θαυμαστές και θα το αγαπήσουν οι καινούριοι.

     Συνεχίζουμε με το  Space & Time. Σίγουρα γνώριμος ήχος καθώς ακολουθεί τα χνάρια των  Incubus πράγμα που ισχύει και για το ύφος των στίχων, Όλα αυτά μαζί με μια μεγάλη δόση από ποπ.

    Τρίτο στη σειρά βρίσκουμε το Untethered και κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.... Ενώ στα πρώτα δευτερόλεπτα σου έρχεται στο μυαλό η εισαγωγή του Megalomaniac  των Incubus  και προετοιμάζεσαι ψυχολογικά για κάτι πάρα πολύ καλό δεν τ ακούς ποτέ , παρά μόνο ένα ποπ σχεδόν αδιάφορο κομμάτι.

     Ακολουθεί το Plus Minus.   το plus είναι η ωραία εισαγωγή και το σχεδόν summery feeling που σου αφήνει  που ας μην κοροιδευόμαστε τώρα που άρχισαν τα κρύα το αποζητάς. Το minus είναι ότι τα φωνητικά είναι τόσο ψηλά που πραγματικά δεν μπορώ να αποφασίσω αν μ' αρέσουν ή όχι.     

     Πέμπτο track και φτάσαμε αισίως στην μέση. Great Escape  και δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Ωραίο κιθαριστικό riff για αρχή αλλά στην πορεία κάτι δεν πάει καλά....τα verses είναι σχεδόν σαν ν ακούς boyband  ενώ άλλη μεγάλη αλλαγή στο chorus  με δυνατό beat και drums. Ενδιαφέρον κομμάτι αλλά λίγο all over the place  θα τολμούσα να πω.

     Νούμερο έξι και βρίσκουμε το Come Together . Πρώτο τραγούδι του δίσκου που υπάρχει βίντεο (στο οποίο βλέπουμε των Boyd με μια νεαρά να κυλιούνται σ' ένα δωμάτιο απ' ότι μπορώ να υποθέσω που σιγά σιγά αρχίζει να γεμίζει με γάλα!;!;!;! ) Προσιτό, ευχάριστο και χωρίς αμφιβολία το πιο radio friendly  track  του δίσκου.

     Επόμενο κομμάτι και προσωπικά αγαπημένο Where All The Songs Come From. Ένα κομμάτι που μιλάει για το που και πως βρίσκεις την έμπνευση και πραγματικά αυτό κάνει.σε εμπνέει, σε ταξιδεύει. Εξαιρετικά φωνητικά αλλά και στίχοι πράγμα για το οποίο είναι γνωστός ο Boyd αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει σε όλα τα κομμάτια του Sons of the sea.

     To όγδοο  track είναι ίσως το πιο controversial κομμάτι όλου του άλμπουμ με τίλο Avalanche. Δίνει την αίσθηση σόλο τραγουδιού από μιούζικαλ γι αυτό και δεν είναι το πιο εύκολο στο άκουσμα. Αυτοί που αγαπούν τα μιούζικαλ θα αγαπήσουν και το συγκεκριμένο κομμάτι ενώ οι υπόλοιποι υποθέτω θα περάσουν απλά στο επόμενο Hate it or love it.

     Πριν το τέλος βρίσκουμε το Lady Black . Το πιο χαμηλών τόνων κομμάτι του δίσκου, σχεδόν αφηγηματικό, σε βάζει στο τριπάκι να παρακολουθήσεις την ιστορία.Για κάποιο λόγο μου φέρνει στο μυαλό το Here Comes Everyone από το σόλο άλμπουμ του Boyd Wild Trapeze.Στιχουργικά όμως is that the best you can do Brandon? really???

     Τελευταίο κομμάτι Hey That's No Way To Say Goodbye. Πρόκειται για cover  του κομματιού του Leonard Cohen. Αν και σε γενικές γραμμές αγαπώ τα covers το συγκεκριμένο δεν με ενθουσίασε. σίγουρα είναι πιο ζωντανό και ενθουσιώδες από την αρχική εκτέλεσης όμως δεν σου αφήνει την αίσθηση που σου αφήνει η εκτέλεση του Cohen  και το σφύριγμα πραγματικά πιστεύω θα μπορούσε να λείπει

     Σε γενικές γραμμές είναι ένας ευχάριστος και "ήρεμος" δίσκος αλλά σίγουρα ένα σκαλί κάτω από αυτό που έχουμε συνηθίσει ή θα περιμέναμε από τον Boyd γι αυτό νομίζω ήταν πολύ έξυπνη η κίνηση η κυκλοφορία ενός ΕΡ  με τίτλο Compass λίγους μήνες πριν με τέσσερα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου ( Space & Time, Come Together, Where All The Songs Come From και Lady Black) αφού τα υπόλοιπα με εξαίρεση το Jet Black Crow δεν προσθέτουν κάτι στο σύνολο του δίσκου.